Niech będzie tak, skoro nie może być inaczej. Cały czas wydaje mi się, że będzie nowy drapak. Nie wiem skąd mam takie przeczucie. Dobrze by było, bo stary jest już za mały - ledwo się na nim mieszczę. No i do tego wszystkiego chwieje się noga, która wspiera moje legowisko na górnym pokładzie. Kiedyś słyszałem, jak Państwo rozmawiali o naprawie lub nawet wymianie. Teraz mam normalnie takie wizje, że już już wejdą z nowym sprzętem. Pożyjemy - zobaczymy.

Moim najbliższym  kolegą  jest Angol Boossik. Kot tak charakterny, że albo będzie tak jak on chce, albo wcale. Jak go zapraszają na poduszkę, to choć chce tam iść, odejdzie kilka kroków w bok, obejdzie ławę dookoła i potem wskoczy - żeby było, że on tam przyszedł, a nie że go zaprosili.

Niedawno - w Sylwestrową Noc - odliczaliśmy sekundy dzielące nas od Nowego Roku, a tu już prawie pierwszy miesiąc przemija. Zostało go wprawdzie dziesięć dni, ale...

Od Trzech Króli, kiedy to wróciliśmy z lasu, rozgościła u nas zima. Ostatnie kilka dni to prawie minus 10°C, a od wczoraj sypie gęstym śniegiem w oczy. W domciu cieplutko. Nic nie trzeba robić. Przyjemnie jest powyglądać przez okno na zaśnieżone samochody, ulice, chodniki, drzewa i trawniki.